Roland: Gjithmonë thoshte “ma bëni një vëlla ose një motër se sa mirë ai ka vëlla, ai ka motër”, por të them të drejtën, ku s’kemi qenë nëpër doktorë për të pasur një fëmijë tjetër… 16 korrik 2007, gjatë lindjes në muajin e nëntë, Suada shkoi për të lindur…
Ardit Gjebrea: Ah, mbeti shtatzënë?
Roland: Mbeti shtatzënë.
Ardit Gjebrea: Dhe çfarë ndodhi në muajin e nëntë?
Roland: Vdiq në bark. E përjetuam keq, por prapë unë gjithmonë i thosha Suadës, në dashtë se kemi Arifin, me një sy themi ne njeriu sheh gjithë botën, kemi Arifin, më vonë… por edhe gjendja e Suadës aty u bë shumë e keqe. Deri diku te 8-9 vjet mbrapa, Suada s’ka qenë mirë hiç.
Ardit Gjebrea: Dhe ajo kishte shpeshherë momente shumë të vështira shëndetësore.
Roland: Pas dy vjetëve mbrapa, Suadës i ra paralizë krejt në krahun e djathtë. Kemi përfuduar në azil prej hallit sepse donim të gjenim derman, Suada u bë keq, unë e laja, unë e shpëlaja, unë e ndërroja, kjo s’ishte e zonja për asgjë. Por s’e lamë pas dore edhe bebin. Shkuam diku afër Amsterdamit për të bërë vizitën e bebit. Doktorët atje thanë “është bërë një masakër kur ka lindur”, djalin e dytë e quajtëm Kujtim që të rrijë kujtim për tërë jetën. Kur lindi Kujtimi, kishin bërë masakër ata që e kanë nxjerrë dhe thanë “s’ka shans që ju të keni më fëmijë”.
